یکی بود ... یکی نبود ... به جز وبلاگنویسا هم کسی نبود. به ایستگاه شهید بهشتی رسیدم ... دختری با شال سبز دیدم. در کنارش بود پسری امید نام. سلامی کردم و نشانی دادم. حالا انقدر ادبی هم نبود. دوستمان محمدحسین، سپس استیو، آقاگل و کم کم بقیه دوستان
درود به شرفت
من تا قسمت ۵۰۱ دیدم خییییلی طولانی ولی جالب
سلام.سلام.سلام خیلی خوبه که از وبلاگ نویسی به عنوان یک *فرهنگ* یاد کردید. من خیلی دوست داشتم وبلاگ داشته باش، ...
سلام دلم میخواد یک روز برسه که وبلاگ نویسی بشه مثل چندسال پیش تا دوباره با نوشتن شور و شوق و آرامش بهم منتقل ...
