پست‌های آسمانی، مجموعه پست‌های فاخر و قابل ستایشی هستند که در سطح وبلاگستان فارسی و به ویژه وبلاگ‌های سیستم وبلاگدهی بیان، جمع‌آوری شده و طی گذر از مرحله‌ی داوری و غربال و همچنین نگارش یک معرفی یا نقدی بر پست به همراه ابزاری برای امتیازدهی همگانی، برای تمامی
سوار مترو بودم که یک دفعه با خودم گفتم، «برم ببینم اصلا شرکت بیان کجاست». از قبل صفحه‌ی شرکت گروه راهبرد بیان رو توی سایت رسمیو بررسی کرده بودم و حس و حال پیاده روی و ماجراجویی من هم فعال شد. به هر حال این شد که رفتم تا شرکتی که سال‌هاست
هر جور که دارم حساب می‌کنم از رابط کاربری بیان لذت نمی‌برم. این حس رو بیشتر از همه در صفحه‌ی کوچیک موبایل تجربه می‌کنم و اصلا لذت خوندن رو از آدم می‌گیره. یاد سیر این روزهای دنیا به سمت بدتر شدن میوفتم که به جای این که بیایم و
در این فکرم که چطور میشه یادداشت جمع کرد و به سریع‌ترین و راحت‌ترین راه یه برک بنویسم. مثلا یه وقتایی هست یه چیزی به ذهنم میاد که جالبه ... باید بیام روی مرورگر و تب وبلاگ و بیان و ایجاد مطلب یا مطلب قبلی رو باز کنم و این عملیات خسته کننده‌ای میشه بعد چندی.
می خوام بنویسم اما در قالب موضوعات و سبک نوشتاریم نمی‌گنجه. روزها پشت سر هم میگذره ولی دست و دلم به نوشتن نمیره. کمی که فکر کردم متوجه محدودیت های ذهنیم شدم و عملا زمان نوشتن رو بیهوده از دست میدم. وبلاگنویسی یه سبک زندگیه و باید کاری کنم.
