یاوانای من، دنیا بی تو، بی رنگ هست. از آن روزی که پادشاه تاریکی ملکور درختان زیبایت را خشکاند و دنیا را به تاریکی فرو برد، ما دیگر نتوانستیم هم صدا شویم. از آن روز موسیقی زیبای نگاهت از من دریغ شد و تیله‌های چشمانت را گریان دیدم. گویا ارو سرنوشت را این
چند سال پیش یادمه یک سری از بچه‌های وبلاگنویس بودن که به خاطر اینکه نمی‌تونستن موبایل داشته باشن (به هر دلیلی) و فقط حق استفاده از لپتاپ داشتن، روی آورده بودن به وبلاگنویسی و منتظر این بودن که اتفاق خاصی بیوفته تا بتونن از طریق موبایل وارد اینستاگرا
